Sneeuwwitje

Sneeuwwitje was een mooie witte poes. Ze woonde bij Mevrouw Dejeune. Mevrouw Dejeune was op oudere leeftijd en niet meer zo gezond. Omdat ze aan Alzheimer leed, werd het jammer genoeg zover dat ze niet meer zelfstandig thuis kon wonen.
Haar zoon en schoondochter hadden mij benaderd of ik iemand wist die voor Sneeuwwitje kon zorgen. Hun dochtertje was allergisch voor katten, dus Sneeuwwitje kon niet bij hun komen. Ze hadden niet helemaal in de gaten wat een dierentolk was en dachten dat ik een soort asielfunctie had. Dat had ik niet, maar toevallig (toeval bestaat niet) wist ik wel iemand die nog niet zo lang geleden haar kat had moeten laten inslapen. Nu wist ik helemaal niet of ze aan een nieuwe kat toe was, maar op de een of andere manier zag ik haar steeds voor me, als ik aan Sneeuwwitje dacht. Ik besloot haar toch maar even te benaderen.
Nu bleek dat ze heel graag een nieuwe kat wilde en al plannen had om naar het asiel te gaan kijken. Nu was haar persoonlijke voorkeur een (toeval of niet) witte kat. Vroeger had ze een witte dove kat thuis gehad en ze schatte in dat dove katten moeilijker te plaatsen zijn. Dat Sneeuwwitje ook doof was en zelfs niet meer de jongste, was voor haar geen probleem. De afspraken werden gemaakt, Mevrouw Dejeune heeft, voor zover dat mogelijk was op haar manier afscheid genomen van Sneeuwwitje, en als dierentolk heb ik de voorbereiding op de verhuizing voor Sneeuwwitje mogen doen. Ook de kater die er al woonde heb ik voorbereid op de komst van Sneeuwwitje. Later kreeg ik een mail dat alles wonderwel samen gevoegd was en Sneeuwwitje zich helemaal thuis voelde. Ze was veel in de tuin (bij Mevrouw Dejeune woonde ze in een appartement, zonder tuin).
Fijn dat ik, als dierentolk, hier een rol in mocht vervullen.