Polly

Polly is een heerlijke, jonge Jack Russell Terrier. Maar “de kinderen zijn bang voor haar”, berichtte Madeleine me. De reden waren de scherpe puppy-tandjes van Polly. Kon ik Polly ook vertellen dat ze niet zo moest bijten? Ze had niet alleen de kinderen gebeten, maar ook het meubilair had kennis gemaakt met Polly. En als het kon, dan ook gelijk maar vertellen dat ze niet zo druk moest doen? Het was ze eerlijk gezegd een beetje tegen gevallen, zo’n jonge ‘schattige’ pup. Ik ben blij dat Madeleine dat eerlijk durfde toe te geven en er hulp bij zocht. Want naast alle ‘tegenvallers’ was er ook iets heel belangrijks. Ze hielden allemaal inmiddels toch wel van Polly.
Nu hoort druk doen en bijten echt wel bij een jonge Jack Russell. Soms is het niet de bedoeling dat ik bepaalde eigenschappen, die nu eenmaal bij een dier horen, afleer. Meer is dan de bedoeling dat ik help meekijken hoe er anders mee om te gaan, waardoor het minder als irritant ervaren wordt. En soms moet iets gewoon maar even geaccepteerd worden. En bij puppy’s kan ik je zeggen: echt, het gaat over!
Polly ging niet naar een hondenschool, dus mijn eerste advies was een puppytraining. Polly was hun eerste hondje en het zou goed zijn als Madeleine meer zou leren over hondengedrag en het opvoeden van Polly. Madeleine gaf gelijk toe dat ze daar wat laks in geweest was. Ze was een puppytraining wel van plan, maar het was er gewoon nog niet van gekomen en daarna hebben ze het maar zo gelaten.
Eigenlijk heb ik niet zoveel getolkt, want Polly wilde niet zoveel kwijt. Die was alleen maar vrolijk, blij en vooral druk. Ze had helemaal het geduld niet om met mij in gesprek te gaan, het leven was veel te leuk. Dat vond Madeleine wel lief om te horen. Toch heb ik haar op een andere manier toch verder kunnen helpen.