Buikpijn

Elly was 62 en had eigenlijk haar hele leven al last van haar buik. Vroeger als kind had ze dat al. Haar ouders hadden haar als kind al eens op laten nemen in een ziekenhuis, maar er was nog nooit een diagnose uitgekomen. Inmiddels was het een chronisch iets dat continue aanwezig was en tot op zekere hoogte had Elly geaccepteerd dat het bij haar hoorde.
Dat was dan ook niet de reden waarom ze een reading bij me had afgesproken. Ik vraag mensen altijd om van te voren een lijstje te maken met hun vragen. Maar als iemand voor een reading komt dan tune ik me in op hun energie, aura en chakra’s en krijg ik soms hele andere dingen door dan er op hun lijstje staat. Elly had een aantal dringende vragen, maar er stond niks over de buikpijn. Ook tijdens het consult had ze buikpijn, want dat had ze altijd.
Ik tune-de me in op haar en kreeg direkt buikpijn. Het begon op de hoogte van mijn (haar) navel en trok door naar verschillende chakra’s. Ik vroeg aan wat ik voelde om een uitleg en kreeg te horen dat het met vroeger te maken had. Dat benoemde ik en Elly bevestigde dat ze eigenlijk altijd wel buikpijnklachten had. Volgens de artsen zat het tussen de oren en moest ze zich niet aanstellen. Ze zei: “Ach ja, zo ging dat vroeger”.
Er kwam een man achter haar staan, die me vertelde dat hij haar vader was. Inmiddels was hij al bijna 25 jaar geleden overleden. Elly vertelde dat ze zijn oogappeltje was en hem nog steeds miste. Ik vroeg haar vader of hij de buikpijn kon verklaren. Hij vertelde me dat Elly het 11de kind was en dat ze het financieel niet breed hadden. Toentertijd had je nog geen voorbehoedsmiddelen en toen zijn vrouw weer zwanger bleek, was hij allesbehalve blij. Hij vroeg zijn vrouw zelfs of ze geen kinderen kon baren die niet gevoed en gekleed hoefden te worden. Dat zei hij uit wanhoop, vertelde hij. Maar goed, ook Elly kwam ter wereld, net als de voorgaande kinderen en zelfs nog een kindje na haar. En wat hád hij van al zijn kinderen gehouden. En ondanks dat ze het niet breed hadden, ging er nooit een kind met honger naar bed. Elly had altijd een hele goede band met haar vader gehad. Er was veel liefde in het gezin.
Maar de thema’s ‘eten’ en ‘er mogen zijn’ hadden altijd wel een issue in haar leven gespeeld. Op diverse levensthema’s was ze ze tegen gekomen. Ze had een eetstoornis gehad (en overwonnen!) en vond het altijd belangrijk dat er voor anderen voldoende te eten was (“anders ben ik niet goed genoeg”) en was vaak wat verlegen en op de achtergrond, want “niemand wil mij, wie ben ik nou helemaal, ik ben niks waard”, waren zinnen die regelmatig bij haar in haar hoofd opspeelden. Want daar gingen de vragen op haar lijstje wel over. Ze had echt nog wat te leren betreffende van zichzelf houden, zelfvertrouwen en haar eigen waarde in leren zien. Gelukkig had ze een lieve man die haar daar positief bij hielp.
Haar vader vertelde dat de buikpijn met het feit dat hij haar eerst niet wilde te maken had en vroeg vergiffenis aan Elly. Elly was erg verbaasd want ze had heel veel van pa gehouden en had nooit die link gelegd. We hebben samen de belastende woorden uit haar energiesysteem gehaald en natuurlijk vergaf ze haar vader. Ze begreep ook zo goed hoe moeilijk hij (en haar moeder) het gehad hebben. Ga er maar aan staan om 12 kinderen te voeden van een laag salaris.
Voordat Elly naar huis ging vertelde ze dat ze geen buikpijn meer had!!! Het was heftig, maar voldoende voor deze mooie sessie. Voor haar andere vragen heeft ze een nieuwe afspraak gemaakt, want het was emotioneel geweest en ze wilde dit eerst even een plek geven.