Dylan en Milan

“Afgelopen maandag avond heb ik Monique gecontact. Ik heb al is eerder contact gehad voor Dylan, de zwarte kruising pointer, die heel erg vuurwerkangst heeft, ik wist toen niet meer waar ik goed aan deed. Door het gaan gronden van Dylan ging het stukken beter. Na aanleiding van het toen fijne gesprek met Monique dacht ik afgelopen maandag misschien kan ze me helpen. Ik heb nu bijna een maand onwijze last van mijn rug, dokter denkt aan hernia. De sneeuw is NATUURLIJK super geweldig, alleen met 2 grote honden van beide ongv 35 kg en dan onzeker/stijver lopen uit angst voor het vallen. Ik durfde niet meer met Dylan en Milan naar buiten toe, zo bang dat ik zou vallen. Maar ja, kan ze moeilijk niet uitlaten. De 2 zijn ook niet gewend in de tuin te plassen of poepen, dus dat werd hem helaas niet. Mijn ouders konden door de sneeuw niet deze kant op komen. Ja hoor, maandag middag Dylan en Milan uit aan het laten. Ze zien iemand die ze kennen, waardoor Dylan weer doet alsof hij een steigerend paard is en Milan juist of vooruit wilt trekken of achteruit. Dit keer ging Milan vooruit en met de gladheid viel ik dus achterover. Goed, meer last van mijn rug.

Monique heeft ze uitgelegd dat ze mij niet hoeven te beschermen, en dat mijn energie misschien een beetje anders is maar dat is omdat ik last heb van mijn lijf maar nog steeds heel goed voor mij zelf kan bepalen hoe en wat. Voor nu dus even 1 op 1 gaan lopen ipv met hun 2e samen.

Monique had contact gemaakt met hun maandag avond laat nog.

Dinsdagochtend 1e wandeling met ze naar buiten. Oh oh oh wat een verschil kijk eens helemaal in de aandacht terwijl we onze wandeling door de wijk maakte, zelfs niet reageren op mensen in de wijk die hun kennen. Vandaag donderdagochtend weer eens geprobeerd met hun samen een rondje te lopen op de gladde sneeuw. (Hier geen foto van kunnen maken) maar wat doen ze het goed. Heb zelf ook weer de goede energie en kan daardoor Dylan en Milan weer laten merken wat ik van hun wil. Waardoor we weer samen kunnen werken. Monique dank u wel, u bent mijn heldin. De moed was me echt in de schoenen gaan zitten. Maar nu durf ik weer met m’n grote jongens naar buiten door de sneeuw en de pijn in m’n rug. Duizend maal dank. Liefs Jacqueline Dylan en Milan.”

Reacties zijn gesloten.