Ervaring hypnotherapie van Gerda: Ik ging voor de eerste keer naar Monique voor een sessie van hypnotherapie. Ik vond het heel spannend en was ook bang dat ik niet onder hypnose zou komen, dat mijn eigen gedachten, dat ik het te graag zou willen, zou beïnvloeden. Ook bang dat je je niks meer zou kunnen herinneren en dat je je niet kon of mocht bewegen en niks zou kunnen of mogen zeggen. Monique had al uitgelegd dat dit beslist niet het geval zou zijn en dat je gewoon alles bewust meemaakt en alles kan herinneren wat er gezegd en gedaan is. Oké dan ga ik ervoor want ik kwam met een behoorlijk probleem, waar ik vanaf wil. Ik heb altijd voor mijn zoon en zijn vrouw klaargestaan, dag en nacht met alle zorgen en problemen die er waren om te helpen. Nu hebben ze me in de steek gelaten en dit heeft me zoveel pijn en verdriet gedaan, en kan dit niet begrijpen. Vooral de reden waarom, die ik niet weet, en probeer mezelf te herinneren wat ik verkeerd heb gedaan dat deze breuk is ontstaan. Ik gun hun alle geluk en liefde van de wereld, en blijf met heel mijn hard van hun houden. Alleen het grote probleem van mij is dat ik hun niet uit mijn gedachten kon krijgen. Ik was dag en nacht met hun bezig en kon het geen plekje geven. Zelf ben ik ook met een hele grote uitdaging bezig en met mijn eigen grote zorgen en problemen. Ik moet door om mijn gedachten en concentratie te houden met mijn grote uitdaging. Dus om dit stuk een plekje te geven om niet meer dag en nacht met hun bezig te zijn, heb ik deze stap gemaakt in de hoop dit een plekje te geven en dat het minder zou worden. Niet eens met de gedachten dat dit probleem helemaal over zou gaan. Ik mocht lekker in de stoel gaan liggen zodat ik me zou ontspannen. Met klamme handen en hopen dat het echt zou lukken in hypnose te gaan was ik er klaar voor. Ik ging vrij snel en makkelijk in hypnose. Mijn linkerarm zou vanzelf omhoog gaan met instructie van Monique. Nou, dit is een grote uitdaging geweest want ik dacht dat dit echt niet zou gaan lukken. Maar tot mijn grote verbazing gingen eerst mijn vingers uit elkaar want die zaten strak in elkaar en toen ging heel langzaam mijn arm omhoog. Daarna ging de sessie door. Monique was heel rustig en zei ook constant dat ik het heel goed deed, waar ik heel blij mee was omdat ik dacht dat ik het niet zou kunnen en niet goed zou doen. De sessie was afgelopen en ik was moe, heel moe, maar Monique zei dat ik ook heel hard had gewerkt. Tot mijn grote verbazing heeft deze therapie me zo geholpen dat ik het een plaatsje heb gegeven en echt niet meer dag en nacht met hun bezig ben geweest, en verdrietig ben op deze situatie tot de dag van vandaag. Natuurlijk denk je nog wel aan hun, maar het probleem was rustig geworden en kon met mijn eigen grote uitdaging verder gaan. Tot op de dag van vandaag is me dit gelukt. Een vervolg afspraak gemaakt om verder te gaan met mijn eigen verwerking wat er in mijn kinderjaren is gebeurd.
