Afscheid van Nolan

Het afscheid van onze Nolan ❤️ 6 maanden geleden is het nu dat het ‘afscheid’ was begonnen. Nolan was al een tijdje ziek maar nu merkte je aan alles dat hij achteruit ging en de angst begon toe te slaan. Wat nu al? Nolan is 8,5 nee dit kan niet maar het kon wel, het was zo. Zoals zo vaak mailde ik Monique om hulp. Nolan wist echter zelf niet goed meteen wat er gebeurde ook hij was in snelheid gepakt en die altijd stabiele stevige jongen (je mag hem gerust mijn emotional support dog noemen) bleef tot de laatste seconde zorgen. Een paar keer babbelde Monique met Nolan. Intussen was ik echt al bezig met afscheid, de dingen doen die we nog konden doen, de foto’s nemen die nog konden genomen worden. Ik wist niet hoe lang Nolan nog had, hij wist het zelf ook niet tot hij op een morgen zo duidelijk maar zo duidelijk afscheid begon te nemen en niet meer kon. Ik legde terug een afspraak vast met Monique dezelfde dag maar intussen babbelde zij al met Nolan. Ze gaf hem mee dat hij echt mocht gaan als hij daar klaar voor was en gaf ook mee dat ik dat zou aanvaarden, hij moest niet blijven vechten voor mij zoals Nolan dat al jarenlang deed. De roedel begon mee afscheid te nemen en het kan enkel beschreven worden als ontzettend mooi hoe ze een voor een bij hun vriend gingen liggen. Elke hond van de roedel had geleerd van Nolan, hij was echt diegene dat de boel samen hield. We haalden de afspraak met Monique niet, dierenarts werd gebeld en onze Nolan zacht ingeslapen. Het was zijn tijd. Nolan werd terug gebracht naar de plek waar hij altijd de happy jongen was. Vrij en blij. Kampvuur werd aangestoken, er werd op hem geklonken. Monique babbelde achteraf nog met hem. Nolan’s ziel was nog een tijdje bij zijn lichaam gebleven om te herstellen van alles wat er gebeurd was daarna was hij naar een mooie zalige plek vertrokken. Ik vroeg nog waarom gaf hij niet eerder aan dat … maar weer kwam er uit dat Nolan zelf in snelheid was gepakt en dat zijn lichaam gewoon een loopje met hem had genomen. Niks aan te doen. 13 december 2020 werd Nolan echt zichtbaar lijdend ziek, daarvoor waren we al wel paar keer bij de dierenarts geweest maar werd er niet echt ‘een reden’ gevonden. 20 december 2020 was het al tijd. Het is niet dat ik Nolan echt ‘voel’ in een plotse aanraking of zo maar ik voel wel dat hij nog altijd ‘de wacht’ houdt. Er gebeuren teveel dingen die geen toeval kunnen zijn. Iets heel onnozels misschien maar Nolan’s huisapotheek ging er intussen zowat volledig aan voor honden die het echt nodig hebben en daarvoor kwam ik die honden nooit tegen. Een dag na Nolan’s overlijden al kwam er plots op facebook een pup ter adoptie die zo gelijkend is op Nolan, als enige hond gevonden, de enige die met zijn uiterlijk ter adoptie kwam. (en ja Merijn is hier intussen 5 maand, na Nolan beste beslissing ooit). Door de ervaring met Nolan zag ik ook heel snel dat er wat scheelde aan de achterpoten en voila deja vu, pupper werd net zoals Nolan geopereerd, pupper is zo mogelijk nog een groter slebbergat en pupper nam al zonder blikken of blozen het ‘werk’ van Nolan over op het woonzorgcentrum en dat terwijl pupper toen hij gevonden werd super angstig was voor mensen. Hoewel ik me heel bewust had voorgenomen niet te gaan vergelijken met Nolan en Merijn als Merijn te zien kwamen de gelijkenissen als vanzelf zodanig dat het creepy werd en toeval bestaat niet. Die Nolan zorgt wel voor bezigheid en afleiding ja Hihi. Hoewel ik elke keer heel bewust zeg Nolan, je hebt vrijheid blijft hij uit eigen wil aanwezig ❤️ Op zijn manier, op de manier dat hij wil en kan ❤️. Dankbaar voor wat geweest is met Nolan, dankbaar voor wat nu is. Monique, bedankt voor de steun toen en nu, voor de babbels, voor het vertalen naar Nolan toe en omgekeerd. Het klinkt misschien raar maar we hebben het mooie afscheid gekregen dat ik voor ogen had en dat was niet gelukt ben ik zeker van zonder ons heel bewust te zijn van wat Nolan wilde, aangaf en het open staan voor ‘zijn’ moment ook al was het nog niet ‘mijn moment’. Hoewel achteraf bezien kan je nooit ‘klaar’ zijn om je soulmate af te geven. Nolan leerde me tijdens zijn leven ‘te luisteren naar’ en ik zal alles in het werk stellen om dat te blijven doen.

Nolleke lief schattebolleke ❤️