Marco: “Ik ben een man van 38. Ongeveer 14 jaar geleden ben ik bij een ernstig auto-ongeval betrokken geraakt, waarbij ik in het ziekenhuis terecht kwam. Ik was behoorlijk gewond en ze hebben me een periode in een kunstmatige coma gehouden. Tijdens de revalidatie daarna heb ik nachtmerries en paniekaanvallen gekregen. Badend in het zweet werd ik dan wakker. “Dat was de verwerking en hoort erbij”, was de verklaring, die ik ook wel logisch vond.Ook overdag kreeg ik soms ineens een angst over me, waardoor ik verstijfde, hartkloppingen en hyperventilatie-aanvallen kreeg. Het werd steeds erger. Lichamelijk ben ik redelijk goed hersteld, maar de angsten bleven langere tijd. In de loop van de jaren ging ik me meer afzijdig houden van mensen, mijn relatie ging stuk en de angsten werden erger.Ik heb er ook een tijd voor onder behandeling geweest, het werd minder, maar echt helemaal over ging het niet. En de laatste 2 jaar kwam het weer heviger terug. Angsten overvallen me, terwijl ik soms niet eens weet waar het precies over gaat of wat de aanleiding is. En dat maakt het ook zo lastig, want ik zie het niet aankomen, het is er ineens. Weer merk ik dat ik contacten ga vermijden en me weer in mezelf terugtrek. Ik functioneer nog wel in mijn werk, maar vooral omdat ik sinds de coronaperiode meer thuis werk. Daarvoor zat ik ook wel vaak op kantoor in een kamer apart als er een lege ruimte beschikbaar was. Mijn leidinggevende kent mijn probleem en vindt het prima dat ik voorlopig thuis blijf werken. Een pak van mijn hart, maar het lost natuurlijk op langere termijn niet echt uit op. Mijn familielid raadde mij hypnotherapie aan, bij Monique. Inmiddels ben ik geweest en voel me nu een ander mens. Na de behandelingen ging het steeds beter met me. Ik voel me vrijer, maak weer contact zonder angsten, pieker veel minder, slaap beter, zonder nachtmerries en merk nu nog steeds vooruitgang. Ik geniet ervan om met een vriend, die ik weer opgezocht had, gewoon ergens heen te gaan, een biertje te pakken, bijv. Jaren niet gedaan. Ik ben er erg blij mee. Als ik weer een terugval krijg kom ik weer bij je langs, Monique, maar voorlopig hoop ik je niet meer nodig te hebben”.
