Isa mailde me over Daisy. Daisy was duidelijk niet in orde, lamlendig, at niet goed, wilde niet meer naar buiten, speelde niet en was sip. En als Isa met haar wilde spelen moest ze veel moeite doen om Daisy mee te krijgen. En als ze Daisy dan eindelijk zover had, was Daisy het snel zat en kroop weer terug op haar plekje. Dit duurde eigenlijk al zeker 5 maanden. De dierenarts had haar helemaal nagekeken, maar kon niks vinden. Toen Isa hoorde over wat een dierentolk kan bereiken, is ze gaan zoeken en kwam ze bij mij. Ik heb een gesprek gehad met Daisy om erachter te komen wat er aan de hand was. Ook bij mij gaf Daisy aan dat ze medisch niks mankeerde. Maar ze vertelde dat ze teleurgesteld was en voelde zich alleen. Haar grote rottweiler vriend Max was verhuisd en die zag ze dus nu niet meer. Ze miste hem heel erg. Hij woonde naast haar en ’s avonds werden ze vaak samen uitgelaten. Ze hadden met de buren een gedeelde achtertuin en Max en zij speelden daar vaak samen. Nu waren de buren verhuisd en Max dus ook. Max ging regelmatig met zijn mensen met de camper weg en eerst dacht Daisy dat dat nu ook weer was, maar het duurde nu wel heel lang. En ze had natuurlijk gemerkt dat er andere mensen naast haar in het huis waren. Ook was er inmiddels een schutting geplaatst in de tuin, dus haar tuin was gehalveerd. Isa en ik hebben overlegd met Daisy om te kijken wat ze nodig had en welke mogelijkheden Isa had. N.a.v dit consult hebben Isa en Daisy een bezoekje gebracht aan Max (1,5 uur rijden, maar Max en Daisy waren heel blij elkaar te zien!!) en dat willen ze proberen regelmatig te doen. Én … Isa had besloten om nog een hondje te nemen, een maatje voor Daisy. Het hondje is er nog niet, maar Daisy is daar heel blij mee. Daisy is weer de oude gezellige Daisy.
