Bunny

Bunny was een….je raadt het al…een konijn. Job en Denise waren dolgelukkig met Bunny. Denise had vroeger thuis altijd al konijnen in haar leven gehad en was er helemaal verkikkerd op. Toen ze me belden was Bunny inmiddels overleden en ze wilden weten hoe het met hem was en of hij zich ervan bewust was geweest wat er gebeurd was. Bunny kwam direkt helder door en riep, al rennend dat het állemaal goed ging: “Geen zorgen!!!”, riep hij nog. En weg was hij….. Ik vroeg hem terug te komen en even met me te praten. Ik vertelde dat Denise en Job me gevraagd hadden met hem te praten. Ineens had ik hem weer in beeld. Ik vertelde hem dat ik straks Denise aan de telefoon zou spreken en dat ze vragen had. Ik kon alle vragen stellen en Bunny heeft ze keurig beantwoord. Hij vertelde me verder nog dat Denise geen kinderen had en dat hij haar kindje was. Dat beaamde Denise later ook aan de telefoon. Bunny vertelde dat hij niet goed met kinderen om kon gaan en dat er een mensenkindje bij Job en Denise zou komen. Maar dat was niet zo. De kinderwens was er al langere, maar tot op heden was ze nog niet zwanger. Denise herkende wel dat Bunny niet goed met kinderen was. Dat merkte ze wel als haar zus er met de kinderen was. Dan zette ze Bunny altijd boven in een rustige kamer. Bunny gaf aan heel veel van Job en Denise te houden, maar echt niet in een huis te willen wonen met een kind. Hij zei dat het moeilijk voor ze zou zijn, maar dat hij daarom gestopt was met eten. Denise heeft met moeite hem gedwangvoederd en dat was zeker voor beiden niet leuk. Hij was nog bij de dierenarts geweest, maar die kon geen aanwijsbare reden geven over de reden waarom Bunny niet at. Uiteindelijk kon Bunny echt geen voer meer verdragen en om een lang verhaal kort te maken, hebben Denise en Job in overleg met de dierenkliniek besloten Bunny in te laten slapen. Dat was nu een ruime week geleden. Het verdriet was erg voelbaar, maar Bunny verzekerde me dat het goed was zo. Dit soort boodschappen zijn wel moeilijk om te vertellen aan mensen, maar nadat ze het hoorde vertelde Denise me dat ze van Bunny gedroomd had en dat hij dat toen ook al verteld had aan haar. En dat ze een heel rustig gevoel had toen ze wakker werd. Ze leek zich er al enigszins in te berusten en nu het bevestigd werd, klopte het voor haar wel. Ze benoemde zelf dat Bunny plek maakte voor een kindje. Dubbel verdrietig, omdat er geen kindje kwam.
Na een aantal maanden belde Denise me om het heuglijke feit te melden dat ze 13 weken zwanger was.