Elsbeth heeft ruzie: Poes Jasmijn lijkt heel lief, maar heeft nu toch wel een vete tussen Elsbeth en haar broer veroorzaakt. Elsbeth en haar moeder wonen naast haar broer en zijn vrouw. Nu heeft haar broer een tuin met een vijver. Na jaren sparen heeft hij een mooi aantal koi-karpers kunnen aanschaffen. Nou, je raadt het zeker al? Lieftallige poes Jasmijn houdt ook van koi-karpers, maar dan net even op een andere manier. Nu heeft de broer wel een net over de vijver, maar dat kwam er pas nadat Jasmijn (al binnen een week) met een glibberige spartelende koi in haar bekje thuis kwam. Een boze broer was het gevolg.
Elsbeth durfde haar broer te zeggen dat het zijn eigen schuld was. Als het Jasmijn niet was geweest had het net zo goed een reiger kunnen zijn. Had hij er maar een net over moeten spannen. Vlak daarna kwam het net wel, maar Jasmijn had haar weg richting de vijver al gevonden. Nu kon ze niet meer bij de vissen, maar de broer werd er wel nerveus van en wilde dat Elsbeth Jasmijn binnen hield. Elke keer als Jasmijn in de tuin kwam stoof de broer naar buiten. Er was spanning tussen broer en zus en dat werd eigenlijk steeds erger.
Moeder had nog geprobeerd met beiden te praten, maar dat had eigenlijk niet zoveel geholpen. Elsbeth zei zelf: we leken net 2 koppige kinderen, ipv volwassenen”. Ondanks dat Jasmijn geen koi-karpers meer kon vangen, wilde ze graag dat ik met Jasmijn zou praten en vragen of ze niet meer in die tuin wilde komen.
Ik heb met Jasmijn gesproken die eigenlijk niet zo goed wist wat ze ermee moest. Ze voelde wel aan dat er spanning was en vond dat heel vervelend, maar wist niet waar het om ging en waarom de broer zo lelijk tegen haar deed. Ik vertelde dat het om die vissen ging en om haar. Gelijk reageerde Jasmijn: “Maar ik heb het maar 1 keer gedaan.” Na de hele situatie uitgelegd te hebben, was er eigenlijk niet veel meer nodig. Jasmijn begreep dat het anders moet. Ik vroeg haar of ze helemaal uit die tuin kon blijven. “Tuurlijk!”
Inderdaad is Jasmijn er niet meer gezien door de broer. Elsbeth was er blij mee, maar zei wel: “Dank je, maar het is wachten op het volgende, want die spanning kan bij ons zo weer opladen, door iets anders”. Maar dit is opgelost!
