Roosje

Voorbereiding bij verhuizing. Rond 1999 gingen mijn schoonouders verhuizen van een eengezinswoning naar 10 hoog op een flat. Ze namen poes Roza (wij hebben haar Roosje genoemd) mee. Maar dat was geen succes. Roosje had hoogtevrees en durfde zich niet meer vrij te bewegen. Erg zielig. Roosje was echt niet meer gelukkig en mocht bij ons komen wonen. Maar Roosje was altijd erg eenkennig en verstopte zich altijd als we daar kwamen. Dus hoewel ze ongeveer 13 jaar was, had ik haar pas een stuk of 10x gezien. Ik had net een dierentolkcursus gevolgd en kon haar dus voorbereiden. Ik heb in beelden laten zien waar ze kwam, bij wie, welke omgeving buiten, enz. En hoe ze in een mandje, in de auto, naar ons verhuisd zou worden. Ze kwam in het voorjaar en we zaten buiten. Ik nam het mandje mee naar de keuken, terwijl ik koffie zette en zette het mandje open. Vrij snel kwam ze eruit en naar me toe. Ik mocht haar zelfs optillen (!!!). Toch bleef ze liever de eerste tijd achter de bank verstopt, tenzij ik alleen met haar was.

Slechte kwaliteit foto’s uit 1999, o.a. Roosje achter de bank en op de bank als ik alleen met haar was.
Ze kroop altijd graag bij, op, of in mij. Ze lag altijd in mijn nek als ik ’s morgens de krant las. Of als ik languit op de bank lag was ze er snel bij. Ook werd ze snel vertrouwd met de rest van het gezin en ze hield veel van onze jongens. Ze wachtte hun op uit school en was vaak bij hun te vinden. Bij Bart bij de computer en bij Sjaak in bed. Ook aan kater Batman kon ze uiteindelijk wennen. Maar ze bleef voor vreemden altijd een afstandelijke kat. We hebben haar gelukkig nog 4 jaar een mooi leven kunnen geven, voordat ze op 17 jarige leeftijd gestorven is. Wat hebben we van haar genoten!