Pietertje

Ik werd benaderd door Erica, over hondje Pietertje, die depressief leek.
De eigenaresse van Pietertje was plots overleden en nu was Pietertje verhuisd naar Erica, de dochter van de dame in kwestie. Daar woonde hij nu al 4 maanden, maar hij was erg in zichzelf gekeerd. Hij wilde niet spelen met andere hondjes, wat hij voorheen wel altijd leuk vond. Ook reageerde hij niet zo als vroeger op de kinderen.
Vóór het eigenlijke consult maakte ik al contact met Pietertje om hem te vertellen wie ik was en waarom ik met hem wilde praten.
Hij gaf aan dat hij zijn vrouwtje erg miste en niet begreep waarom ze hem nog niet kwam ophalen. Hij was wel eerder bij de dochter en haar kinderen geweest voor vakantie, maar nu duurde het wel heel lang voor hij weer opgehaald werd. Zijn vrouwtje had hem altijd uitgelegd wat er stond te gaan gebeuren en hierover had ze niks verteld. Hij was er eigenlijk ook wel een beetje boos over.
Duidelijk was dat Pietertje uitleg nodig had, want dat zijn vrouwtje overleden was en dat hij nu voor altijd hier bleef wonen was hem niet duidelijk. Ik heb hem alles uitgelegd en zijn vragen beantwoord. Hij sliep bijv altijd bij zijn vrouwtje op bed en vroeg of hij hier dan ook bij iemand op bed mocht slapen, want nu sliep hij beneden in zijn mandje. Afgesproken werd dat hij toch bij de 2 kinderen op bed mocht (eigenlijk wilde Erica eerder liever geen hond boven op de slaapkamers). Ik heb hem ook een healing gegeven op zijn verdriet en boosheid en afscheid laten nemen van zijn vrouwtje. Het was, ook voor Erica (die ook nog midden in de rouwperiode zat), een emotioneel consult.
Een dikke week later stuurde Erica foto’s van Pietertje op bed en spelend met de kinderen. Ze schreef me dat hij nog 2 dagen in zichzelf gekeerd was na het consult en daarna elke dag minder depressief werd. Na een week merkte ze dat hij door het ergste heen was en meer de oude Pietertje werd.
(Verhaal klopt, namen en foto van het dier is fictief).