Het verhaal van Karin:
“Allereerst wil ik zeggen dat ik niet echt wist wat ik van een consult kon verwachten. Op aanraden van een vriendin heb ik je gebeld voor pony Karel van onze dochter Isa. Karel gedroeg zich eigenlijk heel afstandelijk naar haar. Dat was ineens begonnen toen Isa een tijdje minder bij Karel kwam. De reden was dat ze een gebroken been had nadat ze thuis van de barkruk was gevallen. Omdat Isa Karel miste zijn we wel een paar keer geweest toen ze loopgips kreeg en met krukken liep. Dat vond Karel spannend. Maar nadat ze weer helemaal genezen was bleef Karel afstandelijk. Isa begreep het niet en was er verdrietig om dat Karel zo ‘raar’ deed. Hij leek haar echt te ontwijken”.
“Monique vroeg aan Karel waarom hij afstandelijk deed naar Isa en vertelde hem dat Isa daar verdrietig om was. Karel vertelde haar dat hij vroeger een vervelende ervaring heeft gehad met iemand die ook met ‘die stokken’ liep. Die had hem geslagen. Het beeld dat Monique erbij kreeg te zien was niet dat Karel geslagen was, maar meer dat diegene ter eigen bescherming, Karel als het ware opzij schoof, zodat hij ruimte kreeg om veilig langs Karel te lopen. Ze heeft hem uitgelegd wat er met Isa gebeurd was en waarom ze een tijdje niet geweest was en waarom ze met krukken had gelopen. Ook vertelde Monique aan Karel dat ze nog steeds dezelfde Isa was, die veel van Karel hield. En dat ze graag weer beter contact met Karel wilde hebben. Karel begreep het en zei dat hij weer naar haar toe zou komen. Monique zei dat dit wel heel snel ging, dus we waren benieuwd of hij het zei omdat hij het er verder niet over wilde hebben of dat hij het echt zou doen.
De volgende keer dat Isa en ik naar Karel gingen kwam hij vanuit de verte naar haar toegerend. Ik moest ervan huilen, zo mooi en zo blij dat Isa was. Erg bijzonder. Nou, ik ben om hoor, ik heb het zelf gezien”.
